Görgü kuralları nedir 7 sınıf ?

Görgü Kuralları Nedir? Felsefi Bir Bakışla İnsan Davranışının Ahlaki Dili

Bir filozofun gözünden dünyaya baktığımızda, insanın en temel sorusu hep aynıdır: “Nasıl yaşamalıyım?” Bu soru, yalnızca ahlakın değil, aynı zamanda görgü kurallarının da felsefi temelini oluşturur. Görgü, insanın toplum içinde kendini nasıl ifade ettiğinin; kurallar ise bu ifadenin biçimsel sınırlarının adıdır. Yani görgü kuralları, insanın hem kendine hem de başkalarına karşı saygısını düzenleyen bir yaşam biçimidir. Ancak bu olgu, yalnızca davranışların yüzeyinde değil; etik, epistemoloji ve ontoloji düzeyinde de derin anlamlar taşır.

Etik Perspektiften Görgü Kuralları

Etik, insanın “doğru”yu ve “yanlış”ı nasıl ayırt ettiğini inceler. Bu bağlamda görgü kuralları, toplumsal yaşamda ahlaki değerlerin görünür hale geldiği davranış biçimleridir. Birine “teşekkür ederim” demek, sadece bir alışkanlık değil, aynı zamanda insanın ötekine verdiği değerin etik ifadesidir.

Aristoteles’in “erdemli insan” tanımını hatırlayalım: Erdem, davranışta dengeyi bulmaktır. Ne fazla, ne eksik. Görgü kuralları da bu dengeyi sağlar. Nezaket, kibarlığın abartısına dönüşmediğinde; saygı, korkuya dönüşmeden var olduğunda anlam kazanır.

Dolayısıyla görgü, ahlakın gündelik hayattaki görünümüdür — insanın erdemle davranma biçimi.

Etik açıdan bakıldığında, görgü kuralları yalnızca “başkaları ne der?” korkusuyla değil, “ben kimim?” sorusuna verilen içsel bir cevapla yaşanmalıdır. Gerçek görgü, içten gelen bir erdemdir; sahte görgü ise toplumsal maskedir.

Epistemoloji Perspektifinden Görgü Kuralları

Epistemoloji yani bilgi felsefesi açısından, görgü kuralları bir “bilme biçimi”dir. İnsan, toplumsal yaşamda hangi davranışın uygun olduğunu öğrenir, içselleştirir ve uygular. Bu öğrenme süreci, bireyin kültürel çevresiyle olan etkileşimi içinde şekillenir.

Bir çocuğun 7. sınıfta “görgü kuralları” öğrenmesi, aslında insanın toplumsal bilgiye ilk adımıdır. Bu bilgi yalnızca dışsal bir ezber değil, toplumsal bir bilinçtir. “Lütfen” demeyi bilmek, yalnızca bir kelimeyi öğrenmek değil, başkalarının sınırlarını anlamaktır.

“Özür dilemek” ise hatanın farkına varmanın bilgisel bir eylemidir.

Epistemolojik açıdan görgü kuralları, bilgi ile bilgelik arasındaki köprü gibidir. Çünkü yalnızca bilen değil, o bilgiyi doğru zamanda ve doğru biçimde kullanan kişi “görgülü” olur. Görgü, salt bilgi değil; bilginin ahlaki biçimidir.

Ontoloji Perspektifinden Görgü Kuralları

Ontoloji, varlığın doğasını sorgular. “İnsan nedir?” sorusu burada merkezde yer alır. Ontolojik açıdan bakıldığında, görgü kuralları insanın “toplumsal varlık” olarak kendini gerçekleştirme biçimidir. İnsan, yalnızca düşünen (homo sapiens) değil, aynı zamanda birlikte var olan (homo socialis) bir canlıdır.

Bir insanın başkasına selam vermesi, yalnızca bir davranış değildir; “seni görüyorum, sen varsın” diyen bir varlık eylemidir.

Görgü, insanın başkalarıyla kurduğu ontolojik bağı temsil eder. Saygı burada bir davranış değil, varoluşsal bir kabul biçimidir.

Ontolojik açıdan görgü, insanın yalnızca “kendisi için” değil, “biz” için var olduğunun kanıtıdır. Toplumun dokusu, bu görünmez saygı ilişkileriyle örülür. Bir toplumda görgü kuralları çöktüğünde, aslında toplumsal varoluşun anlamı da zedelenir.

7. Sınıf Düzeyinde Görgü Kuralları Ne Öğretir?

“7. sınıf” ifadesi, yalnızca yaşa değil, bilinç düzeyine de işaret eder. Bu dönemde birey, toplumsal farkındalığın ilk aşamasına geçer. Artık davranışlarının yalnızca kendisine değil, başkalarına da etkisi olduğunu öğrenir.

Görgü kuralları bu yaşta, empatiyi, sabrı ve adalet duygusunu öğretir. Sırada beklemek, söz hakkı vermek, dinlemeyi bilmek — bunlar yalnızca davranış değil, düşünsel olgunluğun ilk işaretleridir.

Bir öğrencinin “görgülü olmak” kavramını içselleştirmesi, aslında felsefi olarak insan olma yolculuğuna attığı ilk adımdır.

Felsefi Dengenin Önemi

Etik, epistemoloji ve ontoloji birbirinden bağımsız değildir; aksine birbirini tamamlar. Etik görgüye yön verir, epistemoloji onu anlamamızı sağlar, ontoloji ise varlık nedenini açıklar. Bu üç bakış açısı birleştiğinde, görgü kuralları artık “kurallar bütünü” olmaktan çıkar; insanın anlam arayışının bir parçası haline gelir.

Felsefi görgü diyebileceğimiz bu bilinç hali, bireyi davranışlarının ardındaki anlamı düşünmeye davet eder:

“Ben bu davranışı neden yapıyorum?”

“Beni ben yapan, başkalarıyla nasıl ilişki kurduğum değil mi?”

Sonuç: Görgü, İnsanlığın Sessiz Felsefesi

Görgü kuralları, insanın davranışla düşünce arasındaki dengeyi kurma biçimidir. Yalnızca “nasıl davranmalıyım?” sorusuna değil, “neden böyle davranmalıyım?” sorusuna da cevap arar.

Görgü, insanın kendi varlığını başkalarının varlığıyla anlamlandırma sanatıdır. Her teşekkür, her selam, her özür — aslında insanın kendi varoluşunu evrensel bir ahlakla ilişkilendirme biçimidir.

Peki siz, kendi davranışlarınızın ardındaki felsefeyi hiç düşündünüz mü? Görgü sizin için sadece bir kural mı, yoksa insan olmanın en sessiz biçimi mi?